تصلویر | پرتره هایی چالش‌برانگیز از عیسی مسیح
تاریخ انتشار: ۱۵ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۶۹۷۴۶
به گزارش همشهری آنلاین، بدیهی است مسئله‌ای که تا این حد ذهن‌ها را به خود مشغول کند، توسط هنرمندان به ابعاد مختلف هنر، از جمله نقاشی، مجسمه‌سازی وارد شود. ماجرای عیسی مسیح، خصوصاً تصویر تصلیب او، ضمن خلق آثار تازه و نوآورانه، آغازگر سبک‌ها و مکاتب مختلفی در تاریخ هنر شده است.
نمایش اثر هنرمند روانی در بیمارستان! نقاشی که الهام بخش ترانه ای از فردی مرکوری شد کریسمس و زمستان در ۱۵ تابلوی نقاشیدرهمتنیدگی مذهب و هنر در تمامی اعصار، به خلق آثار تاریخ‌سازی منجر می‌شود که می‌تواند تا سالیان سال موجب تحیّر مخاطبان آن بشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تابلوی «تصلیب» از مهم‌ترین آثار دالی است. او این تابلو را در سال ۱۹۵۴ و در بومی به ابعاد ۱۹۴ در ۱۲۳ با رنگ روغن کشید. کشیدن این نقاشی تقریباً با رخداد بمباران هسته‌ای هیروشیما همزمان شده و بر روی نگاه او به نقاشی اثر گذاشته است. دالی این سوژه را برای خود جالب توجه دید و از این ایده در ترسیم تصلیب استفاده کرد. «تصلیب» در واقع تصویری از ماجرای به صلیب کشیدن عیسی (ع) است که عناصری مانند زمین شطرنجی‌شکل، رنگ زردی که مکعب صلیب دارد و نبود میخی در دست حضرت عیسی، آن را به اثری چالش‌برانگیز تبدیل کرده است.
نقاشی بالا نیز از سلوادور دالی است که در سال ۱۹۵۱ کشیده شده و «مسیح مقدس جان صلیبی» نام دارد. ترکیب این تابلو یک مثلث را شامل می‌شود که توسط بازوهای مسیح و افقی صلیب تشکیل شده و البته یک دایره که سر مسیح را شکل می‌دهد. بعضی وجود این مثلث را با «تثلیث مقدس» همسو دانسته‌اند. نکتۀ قابل‌توجهی که در این نقاشی و تقاشی قبل وجود دارد، نبودنِ اثری از میخ و خون روی دست و پای مسیح است؛ چراکه دالی معتقد بود وجود «خون» تصویر او را از مسیح مخدوش می‌کند.
این نقاشی که «اِستابات ماتِر» یا «مادرِ ایستاده به سوگ» نام دارد، اثر «پیترو پروجینو» است که سال ۱۴۸۲ میلادی و با اشاره به سرودی مسیحی متعلق به قرن سیزدهم خلق شده است. پروجینو در این نقاشی سعی کرده رنج و ماتم حضرت مریم (س) را هنگام مصلوب شدن عیسی مسیح به تصویر بکشد. تأکید نقاش بر «به سوگ ایستادن» به‌جای «نشستن»، به اندوه مادرانۀ مریم مقدس در ماتم از دست رفتن فرزندش اشاره دارد و از پنجرۀ نگاه مادر عیسی مسیح به واقعۀ تصلیب او می‌پردازد.
تابلوی «مسیح مصلوب» (Christ Crucified) اثر رنگ و روغن دیه‌گو ولاسکوئز نقاش اسپانیاییِ درباری است که در سال ۱۶۳۲ و در ابعاد ۲۴۹ × ۱۷۰ سانتی‌متر (هم‌اندازه بدن انسان) کشیده شده و مصلوب شدن عیسی مسیح را به تصویر می‌کشد و در موزه دل‌پرادو مادرید نگهداری می‌شود. اهمیت این اثر از بابت به تصویر کشیدنِ استادانۀ بدنِ برهنه توسط نقاش عنوان شده که احساس آرامش و وقاری را به ذهن مخاطب متبادر می‌کند. علت مهارت ولاسکوئز در تصویرگری جسم، به دلیل مطالعات مختلف او در حوزۀ آناتومی انسان است.
این تابلو از آلمیدا جونیور، نقاش برزیلی بوده و با اشاره به ماجرای «غسل تعمید مسیح» در سبک رئالیسم و در سال ۱۸۹۵ کشیده شده است.
پرتره مسیح (ع) اثر «داوینچی» که از آن به عنوان «نسخه مردانه مونالیزا» هم یاد می‌شود، مسیح (ع) را درحالی به تصویر می‌کشد که دست راستش را برای مناجات بلند کرده است و یک گوی شفاف در دست چپش قرار دارد.
این نقاشی در سال ۲۰۰۵ در گالری «سن چارلز» در نیو اورلینز واقع در ایالات متحده ارائه شده بود. با توجه به اینکه نسخه‌های متعددی از تصویر این نقاشی وجود دارد، بسیاری از کارشناسان هنری گمان می‌کردند این نقاشی نسخه تقلبی تابلو اصلی باشد.
این نقاشی در نمایشگاه‌های هنری بزرگی از جمله نمایشگاه سال ۲۰۱۱ آثار «داوینچی» در «گالری ملی لندن» به نمایش گذاشته شد.
با این حال هنوز مورخان هنری درباره اصالت این نقاشی هم‌نظر نیستند. برخی معتقدند «داوینچی» فقط در خلق بخش‌هایی از این نقاشی نقش داشته است و اصالت آن به طور کلی قابل تایید نیست.
به تازگی «مارتین کِمپ» مورخ هنری اهل بریتانیا مدعی شده است، عربستان سعودی قصد دارد گالری هنری را برای نمایش نقاشی «سالواتور موندی» اثر «لئوناردو داوینچی» بنا کند.
«کمپ» اعلام کرد به عربستان سعودی فراخوانده شده بود تا به دعوت از «محمد بن سلمان» ولیعهد عربستان سعودی، این تابلو نقاشی را بررسی کند. به گفته «کمپ»، ولیعهد عربستان سعودی قصد دارد ساختمانی را به عنوان گالری هنری بنا کند و گران‌ترین تابلو نقاشی جهان را در آن به نمایش بگذارد.
این نقاشی از هولباین، جزو آثار بسیار چالش‌برانگیزی محسوب می‌شود که تاکنون از عیسی مسیح کشیده شده است؛ خصوصاً اینکه نظر «فئودور داستایفسکی» نیز اثرات فراوانی بر آن گذاشت. طبق چیزی که داستایوفسکی در رمان «ابله» به آن اشاره می‌کند، تصویر عیسی مسیح در این نقاشی با بدنی است که بر اثر درد و زخم متلاشی شده. این نقاشی خلاف جهت آب شنا کرده و تصویر مسیح را کاملاً «زمینی» به تصویر کشیده است، چنان‌که او پیش از مصلوب شدن عذابِ زیادی را تحمل کرده و زخم‌های بسیار خورده است.
ایوانف، نقاش روس، این تابلو را در سال ۱۸۳۵ خلق کرده که ابعاد آن در ۲۴۲ در ۳۲۱ سانتی‌متر است و در موزه دولتی روسیه نگهداری می‌شود. این نقاشی سه روز پس از ماجرای تصلیب را روایت می‌کند که عیسی مسیح با بدنی سالم و عاری از زخم و خون و اثر میخ از گور برخاسته و در اولین قدم با «مریم مجدلیه» مواجه می‌شود.
کد خبر 732729 منبع: ایسنا برچسب‌ها هنرهای تجسمی حضرت عیسی هنر نقاشی - لئوناردو داوینچی نقاشی - نقاشانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: هنرهای تجسمی حضرت عیسی هنر نقاشی لئوناردو داوینچی نقاشی نقاشان عربستان سعودی کشیده شده عیسی مسیح
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۶۹۷۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رازهای نقاشی مرگ سقراط
افلاطون در رساله فایدون واپسین لحظات زندگی سقراط فیلسوف بزرگ یونان باستان را چنین روایت می‌کند: پس از خطابه دفاعیه علیه محکمه‌ای که خواستار مجازات مرگ برای او شده بود به شاگردانش می‌گوید: نگران من نباشید، شما فقط جسم من‌را در خاک خواهید گذاشت. سپس در میان اشک و غوغای یاران و حتی اندوه زندانبان جام شوکران را از شاگردش کریتو گرفته و می‌نوشد. مایع زهرآگین به‌سرعت بدنش را سست کرده، چشمانش بی‌حرکت مانده و او مرگ را پذیرا می‌شود، تا درسی برای زندگی دیگران باشد.
به گزارش ایرنا، پرسش‌های سیاسی و فلسفی سقراط شهروندان آتن را به تردید در حقیقت خدایان پانتئون و اصالت ارزش‌ها در اخلاق یونانیان فرامی‌خواند. او بخاطر این پنداشت‌ها به ناباوری نسبت به خدایان و فاسد کردن جوانان متهم شد که مجازاتش مرگ بود؛ مطابق رسم زمانه با نوشیدن جام‌زهر. سقراط بی‌مناقشه حکم قضات را پذیرفت و حتی شاگردانی را که وی را به نوشتن تقاضای عفو و یا فرار از آتن تشویق می‌کردند، به‌شدت سرزنش کرد. صحنه واپسین دم حیات او تا لحظه نوشیدن جام شوکران، بار‌ها توسط هنرمندان مختلف به تصویر کشیده شده که یادمانی‌ترین آنها اثر چشمگیر نقاش نئوکلاسیک فرانسوی ژاک لوئی داوید است باعنوان مرگ سقراط (La Mort de Socrate) که حالا در موزه متروپلیتن نیویورک نگهداری می‌شود.
داوید این نقاشی ۱۳۰ در ۱۹۶ سانتی‌متری را بدون التزام دقیق به روایت افلاطون و برمبنای نگاهی ستایش‌آمیز به سقراط برای پذیرش شجاعانه مرگ خلق کرد تا تصویری حماسی از عزت و کرامت باشد. در مرکز صحنه سقراط با ردای سفید و در هیبتی قهرمانانه روی تخت نشسته با قامتی استوار دست راستش را برای گرفتن جام سرخ شوکران دراز کرده است. او با دست چپ به بالا اشاره می‌کند؛ به آسمان و جهان پس از مرگ. بدین‌سان در آخرین دقایق عمر نیز از موعظه و خطابه باز نمی‌ایستد؛ ترجیح می‌دهد بمیرد، اما از باور‌ها و تعالیم خود دست نکشد. این آخرین درس اوست برای شاگردانی که پیرامون وی در اندوه و اضطراب بسر می‌برند.
افلاطون، شاخص‌ترین آنها، غم‌زده و سر در گریبان، جلوی تخت نشسته و پشت‌به صحنه وقوع تراژدی را انتظار می‌کشد. مرد جوانی که فنجان شوکران را بسوی سقراط گرفته، از شدت تأثر روی برگردانده تا شاهد نوشیدن زهر توسط فیلسوف نباشد. مرد دیگری دست روی زانوی او گذاشته تا شاید وی را از این‌کار منصرف سازد. دیگرانی که تاب دیدن صحنه را ندارند، در عمق دالانی درحال دور شدن هستند. مضمون اصلی صحنه‌پردازی، تمجید از رویکرد فیلسوف به مرگ است و ابراز همبستگی با او که مرگ را نه پایان هستی، بلکه سویه دیگری از زندگی می‌پندارد.
ژاک لوئی داوید نقاش برتر زمانه خویش بود و در آثار تماشایی‌اش روایت‌های تاریخی را با فلسفه روشنگری در می‌آمیخت تا متفکرانه‌ترین نمونه‌های نقاشی آکادمیک را پدید آورد. زبان تصویری او فاخر متناسب با علائق طبقه اشراف فرانسه بود، لیکن برای قاطبه مردم نیز قابل فهم و عمیقاً الهام‌بخش بود. شاگردان وی، بعد‌ها از سبک کلاسیک و روایت‌های سخت و محکم آن فاصله گرفته به سوی امواج پرشور هنر رمانتیک رفتند. آثار او طلایه‌دار تمدن مدرن بودند، آکنده از بشارت‌های اخلاقی و روح انقلابی. در فرانسه او نقاش محبوب سه رژیم پیاپی بود؛ ابتدا در دربار لوئی شانزدهم سپس در عصر انقلاب و نهایتاً در دوره امپراطوری ناپلئون بناپارت. هر سه رژیم از آثار تاثیرگزار وی برای تبلیغ مشروعیت و اقتدار خویش بهره می‌گرفتند، اما در نهایت به اتهام خیانت به زندان انداخته شد.
نقاشی مرگ سقراط دو سال قبل از انقلاب کبیر فرانسه خلق شد و القاگر حس مقاومت در برابر بی‌عدالتی، پیام‌آور روشنگری و فداکاری قهرمانانه بود. داوید در روند انقلاب فعالانه شرکت داشت و تصاویری از نماد‌های شجاعت و ایثار خلق کرد. او سال‌های پایانی عمرش را در بیماری و تبعید گذراند. وساطت‌ها برای بازگشت او به فرانسه به‌ثمر ننشست تا اینکه در ۱۸۲۵ در بروکسل از دنیا رفت. در ۲۰۰مین سالگرد انقلاب (۱۹۸۹) دولت فرانسه تلاش کرد بقایای داوید را به کشورش بازگرداند، اما دولت بلژیک با این استدلال که قبر او بنایی تاریخی است، از این‌کار امتناع ورزید.
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور